/fdata%2F0370075%2Favatar-blog-4698954-tmpphpVz1O6R.jpeg){kind=avatar}
/fdata%2F0370075%2F%2Favatar-user-221364-tmpphpdwXsFq.jpeg){kind=avatar}
25 novembre 2007
7
25
/11
/novembre
/2007
19:12
Calligrammes
Je me jette vers toi et il me semble aussi que tu te jettes vers moi
Une force part de nous qui est un feu solide qui nous soude
Et puis il y a aussi une contradiction qui fait que nous ne pouvons nous apercevoir
En face de moi la paroi de craie s'effrite
Il y a des cassures
De longues traces d'outils traces lisses et qui semblent être faites dans de la stéarine
Des coins de cassures sont arrachés par le passage des types de ma pièce
Moi j'ai ce soir une âme qui s'est creusée qui est vide
On dirait qu'on y tombe sans cesse et sans trouver de fond
Et qu'il n'y a rien pour se raccrocher
Ce qui y tombe et qui y vit c'est une sorte d'êtres laids qui me font mal et qui viennent de je ne sais où
Oui je crois qu'ils viennent de la vie d'une sorte de vie qui est dans l'avenir dans l'avenir brut qu'on n'a pu encore cultiver ou élever ou humaniser
Dans ce grand vide de mon âme il manque un soleil il manque ce qui éclaire
C'est aujourd'hui c'est ce soir et non toujours
Heureusement que ce n'est que ce soir
Les autres jours je me rattache à toiLes autres jours je me console de la solitude et de toutes les horreurs
En imaginant ta beauté
Pour l'élever au-dessus de l'univers extasié
Puis je pense que je l'imagine en vain
Je ne la connais par aucun sens
Ni même par les mots
Et mon goût de la beauté est-il donc aussi vain
Existes-tu mon amour
Ou n'es-tu qu'une entité que j'ai créée sans le vouloir
Pour peupler la solitude
Je t'adore ô ma déesse exquise même si tu n'es que dans mon imaginationΜέσα στο καταφύγιο…Ελεύθερη απόδηση ΧΡΘέλω να ριχτώ στην αγκαλιά σουΚαι συ νομίζω το ίδιοΜια δύναμη-φωτιά με σπρώχνει προς το μέρος σουΧωρίς να μπορώ να το εξηγήσωΌλα μέσα στο μυαλό μου είναι θολάΑπόψε η ψυχή μου έχει ένα κενό και εγώ πέφτω μέσαΔεν φαίνεται να υπάρχει σωτηρίαΌντα περίεργα κατοικούν εκεί και είναι σαν να θέλουν να μου κάνουν κακόΤα όντα αυτά μοιάζουν να έρχονται από το μέλλον, ένα μέλλονΤο οποίο ακόμα δεν μπορέσαμε να το φτιάξουμε όπως θέλουμε εμείςΜέσα σ’ αυτό το κενό λείπει ο ήλιος, η πηγή του φωτόςΑυτό μου λείπει σήμερα, απόψε, ευτυχώς μόνο απόψεΤις άλλες μέρες όχι, τις άλλες μέρες χαλαρώνωΌταν σκέπτομαι την ομορφιά σουΒέβαια μερικές φορές αμφιβάλω για το τι είναι ομορφιάΟύτε καν με λέξεις δεν μπορώ να την προσεγγίσωΚαι καλά υπάρχει;
..................................
Που είσαι αγάπη μου;Υπάρχεις ή σε δημιούργησε η φαντασία μου;Για να γεμίσω τη μοναξιά μουΜήπως είναι μια θεά απ’ αυτές που υπήρχαν στην αρχαιότητα;Σε λατρεύω θεά μου, ακόμα και αν υπάρχεις μόνο στην φαντασία μου.Χρήστος ΡουμελιώτηςΑθήνα, 24/11/2007 12:08:58 πμ
Partager cet article
Φθινόπωρο
«Η νέα αυτή ποίηση είναι πια στη διάθεση όποιου επιθυμεί να την
γράψη, και όποιου επιθυμεί να την κάμη με όλη την κυριολεξία της λέξεως αυτής, φτάνει ο ποιητής να μην περιφρονήση τα απλούστατα μέσα που του προσφέρει ο 
εμένα. Αυτό βέβαια ήταν πολύ αφελές από τη μεριά μου, αλλά και πολύ χρήσιμο. Γιατί με είχε σε μια μόνιμη ταραχή, σε μια διαρκή
διαμαρτυρία και σ' ένα πολύ γόνιμο παράπονο... Από την άλλη, είχα μια ευγένεια η οποία με κατέστρεψε απολύτως! Εμπόδισε δηλαδή τη ζωή μου να πάρει το δρόμο της. Υπέμεινα πράγματα τα οποία δεν
έπρεπε να υπομείνω, με το αιτιολογικό μιας ευγένειας ότι θα πίκραινα, ότι θα πείραζα, ότι θ' αναστάτωνα των άλλων τη ζωή. Αυτό ήταν μία ήττα. Καθαρή ήττα...».
Ηρθε και στην Ελλάδα. Διαβάστε 
