Σας μιλά η Βρύση

Του Κυλλήνη και της Γαίας είμαι παιδί
Αρχαίας Εφύρας; θυμίζω ναό
Από δίστομο τρέχω νερό
Άφθονο, καθάριο ζωντανό.

Προπατόρων απέριττη κατα-σκευή
Ξανάσα ανηφοριζόντων ψυχών
Λιαλιωτέων φιλόπονων νοικοκυ-ρι-ών
Βαλτσέων και Θροφαρέων σταφιδοπαραγωγών.

Δεμένες οι στάμνες στα σαμάρια
Καβάλα στα καπούλια τα μανάρια (παιδιά)
Παγούρια γιομίζαν μανάδες και γιαγιάδες
Για να μαγειρεύουν φασουλάδες.

Αμέτρητα περνούσαν τα γαϊδούρια
Φορτωμένα με σταφύλια τα καδούλια
Στη γούρνα νύχτα πήνανε τα ζούδια (λαγοί)
Και κρυφά των αφεντάδων μέρα ακούγανε τραγούδια.

Σήμερα άνθρωποι βιαστικοί
Πάνω κάτω περνούν σαν αστραπή
Λίγοι στέκονται να ακούσουν μουσική
Που αφήνει του νερού μου η εκροή.

Τις βρύσες μην τις λησμονάτε
Είναι οι ρίζες σας να τις αγαπάτε
Υγιεινό νεράκι να πήνετε ελάτε
Και που και πού να τους λαλάτε...

Χρίστος Ρουμελιώτης, Δευτέρα 25 Οκτωβρίου 2010
Το αφιερώνω στη μνήμη του πατέρα μου Σπύρου
Από το Λαλιώτη Κορινθίας.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΑΠΟ ΤΟ ΧΡΟΝΟ:
Παρασκευή, 8 Όκτώβρη 2010 (Γενέθλια Μάριου)
Μάριε, ήρθα σήμερα εδώ από την άκρη του ορίζοντα
Για σένα. Έλα Μάριε άπλωσε την αγκάλη σου!
Κοίταξε "την κόκκινη των βουνών αυγή"
Κοίταξε το "διάφανο του φεγγαριού μερί"
Μέσα τους κρύβονται οι χαρές και οι λύπες της ζωής
Φύλλαξέ της βαθειά μέσ' στην καρδιά σου
Αξίζουν χρυσάφι... Έλα Μάριε στ΄όνειρο μαζί μου!
Θα σου δώσω άσπρα μαλλιά και εμπειρία πολύ...
Τό μόνο που θέλω από σένα είν'
Να μου προσέχεις την "αξιοπρέπεια"
Σαν την κόρη των οφθαλμών σου!
Από Χρόνο σε Χρόνο αυτά που θα μείνουν ΙΔΙΑ
Είναι αυτή και η καρδιά σου !
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΜΑΡΙΕ!
μ΄αγάπη ο Χρόνος και τα παιδάκια του.
(Λεπτά και δεπτερόλεπτα που μεγαλώνουν
και γίνονται ώρες, μέρες, χρόνια, αιώνες)!
Χρίστος Ρουμελιώτης
Με την συνδρομή σε εισαγωγικά των φράσεων
του Ευάγγελου Ανδρέου και Γιάννη Καββαδία,
από το ποιητικό ημερολόγιο 2010 εκδόσεις ΙΟΛΚΟΣ
Ερέτρια 8/10/2010, Negroponte Resort Eretria 5*

(Το λουλουδάκι μας χάρισε η Ματίνα)

Νεγροπόντε
μέσα του τραγουδά
μια θάλασσα του χάρτη
Μέσα του χτυπά
μια θάλασσα του Μπάτη
Μέσα του κολυμπάνε
μικρά ψαράκια
από σκιά κιασήμι
Ενα κοχύλι άνοιξε τα πέταλά του
και Σου χάρισε το χαμογελό του
Ευγενία Δέδε από τα Σπάτα

Χάθηκες στο πέλαγος
στον αχνό της αρμύρας
σε τύλιξε το κύμα
στο δαντελένιο φορεμά του

Χάθηκες στη γή
κάτω από τις ανεμώνες
σε τύλιξαν οι ρίζες
του δένδρου της αγάπης

Χάθηκες πρόωρα
χάθηκες πριν ανθίσουν
τα ρόδα στα χείλη των παιδιών
Αχ νάτανε το χτές σήμερα
και να διαρκούσε πάντα
στα μάτια των δικών σου
στ' αρώματα των ανοίξεων
στα ώριμα φρούτα των καλοκαιριών
στο νοτισμένο χώμα των φθινοπώρων
στις αυγές των χειμώνων μας...

Χρίστος Ρουμελιώτης

Μικρός προφήτης έριξε
σε κορασιά τα μάτια
και στους κρυφούς του λογισμούς
χαρά γιομάτος είπε:

"Κι αν για τα πόδια σου καλή
κι αν για την κεφαλήν σου
κρίνους ο λίθος έβγανε
χρυσό στεφάνι ο ήλιος
δώρο δεν έχουνε για σε
και για το μέσα πλούτος
Όμορφος κόσμος
Αγγελικά πλασμένος"

Διονύσιος Σολωμός εις Φραγκίσκα Φράϊζερ