Εάν μια γλυκιά οβίδα μου έκοβε της ζωής το νήμα
Τα κλάμα σου αγαπημένη θα γινόταν ποίημα !
Το σουβενίρ μου θα λιωνε σιγά σιγά όπως το κερί στο μνήμα ...
Μια ωραία οβίς στον αέρα σκάει
Μιμόζα ανθίζει και μοσχοβολάει !
Μια ωραία οβίς στον αέρα σκάει
Το σουβενίρ μου είναι, και το αίμα του σκορπάει !
Και θάλασσες και βουνά και πεδιάδες σκεπάζει...
Και τους ήλιους που σαν φρούτα ωριμάζουν κοιτάζει !

Ένα σουβενίρ θα γίνω για να ζήσω και να πεθάνω
Μέσα στα στήθη σου τα λευκά
Μες στα χείλη σου και τα ματωμένα σου μαλλιά !
Που ποτέ δεν θα δηλώσουν υποταγή στο πεπρωμένο...
Και το μοιραίο έτσι όπως θα εκτινάσσεται από το αίμα μου
Θα βάψει τον ήλιο πιο κόκκινο,
Θα κάνει τα λουλούδια πιο εντυπωσιακά, το κύμα πιο γρήγορο...
Και την αγάπη πρωτόγνωρη και τ' αγόρι σου πιο δυνατό
Μες στο απλωμένο λουλουδένιο σου σώμα...

Αγαπημένη μου Λου
Αν σκοτωθώ, σουβενίρ θα γίνω
Σουβενίρ που θα μυρίζει νιότη, πάθος, έρωτα
Το αίμα μου παθιασμένο σιντριβάνι ευτυχίας
Και Συ η πιο ευτυχισμένη και η πιο όμορφη !

Ω μοναδική μου αγάπη και μεγάλη μου παραφροσύνη !
Η νύχτα κατεβαίνει
Να δώσω παρών μου κρένει
Στη μοίρα μου τη ...ματωμένη !

Για τη απόδοση

Χρήστος Ρουμελιώτης
Παρασκευή, 28 Μαρτίου 2008
10:06:16 μμ

Στο επόμενο ένα άλλο γραμματάκι προς Λού

του αγαπημένου σας ποιητή Απολλ-ιναίρ !

Συνεχίζεται αυτό το ερασιτεχνικό μεταφραστικό ταξίδι που ξεκίνησε από το  «Les amours d’ Apollinaire» μια μικρή συλλογή ποιημάτων που τυχαία έπεσε στα χέρια μου. Ομολογουμένως οι δυσκολίες πολλές φορές είναι αξεπέραστες γι αυτό και καταφεύγω σε λογοτεχνάσματα να ξεπεράσω την αξεπέραστη δεινότητα της ζωής και του λόγου του Απολλινέρ. Τώρα αν καταφέρνω κάτι εσείς είστε οι κριτές να το αξιολογήσετε. Αφήνω λοιπόν ελεύθερες τις γραμμούλες αυτές να κυλίσουν στο διά-κοσμο…. Και όπου πάνε ας είναι για το καλό...

Εν τω μεταξύ βρήκα μεγάλο πλούτο αναφορών στον Γάλλο ποιητή στο δια+δίκτυο και το ταξίδι απ’ ότι φαίνεται θα διαρκέσει πολύ καιρό πρώτα νάμαστε καλά !

 

Καλή απόλαυση  !

 
VIII

 

Σε λατρεύω Λουλού μου

Τ’ άλογα γύρω μου χλιμιντρίζουν

Τα καμπαναριά σα να με κοιτάζουν με δέος

Και οι γενναίοι στρατιώτες σιγά σιγά επιστρέφουν στο στρατόπεδο

Και ο ήλιος αργά αργά δύει μπροστά μου

Και οι πεζικάριοι που παν στη μάχη και αυτοί την αγάπη τους σκέπτονται…

 

Γιατί εσύ λαμπρό μου αστέρι είσαι η δάδα

Που φωτίζει τον κόσμο. Είσαι η δύναμή μου

Στον ουρανό

Τα σύννεφα παίρνουν τη μορφή σου

Και το μαϊστράλι που φυσά

Μεταφέρει τα λόγια μου

Πιάνεις το νόημά τους

Προς τα σένα έρχονται

Κάθε μέρα το βλέμμα μας

Πετά πάνω από τις Άλπεις στο Γκάρντ

Από το Γκάρντ στη Μαρίνα

Και όταν σβήνει γλυκά η μέρα

Ο ύπνος μας παίρνει

Μες’ σε διαφορετικά κρεβάτια

Οι σκέψεις μας συναντιούνται

Αντικείμενα μέσα στην ίδια τσέπη

Ζούμε μέσα στην σύγχυση

Χαμένοι στο ίδιο όνειρο

Σκέφτομαι μόνο εσένα

 

Τα κλαδιά ταράζονται στο πέρασμά μας.  Τα μάτια σου τρεμοπαίζουν

Σε βλέπω παντού τόσο όμορφη και τόσο τρυφερή

Λάμπουν τα καρφιά των αρβυλών μου όπως τα μάτια σου

Το θηλυκό σημείο της φοράδας είναι σα ρόδο όπως το δικό σου

Και το γυαλιστερό μου όπλο λέει ότι με θέλεις

Ω γλύκα της ζωής μου τι ωραία είναι όταν μ’ αγαπάς !

Ο χειμώνας είναι γλυκός και ο ουρανός γαλάζιος

Αγάπα με αγάπα με

Εσύ ακριβή μου απουσία

Θησαυρέ και ιστορία μου

Η αγάπη σου είναι η στολή μου

Τα γλυκά φιλιά σου είναι τα κουμπιά της

Λαμποκοπούν όπως το χρυσάφι και την ομορφαίνουν

Τα μπράτσα σου είναι ροδαλά και μακριά

Μου φέρονται πιο ιπποτικά και από τα γαλόνια μου

Ένας κύριος δίπλα μου απολαμβάνει ένα παγωτό

Η εικόνα του με παραπέμπει στο άσπρο δέρμα σου και τους μηρούς σου

Στα αριστερά μου μια νεαρή ξανθιά διαβάζει εφημερίδα

Τα γράμματά σου για μένα είναι τα νέα όλου του κόσμου

Οι ναύτες, η θάλασσα σβήνει στα πόδια σου

Κοιτάζω τη φωτογραφία σου είσαι για μένα το παν

Ανάβω ένα σπίρτο για να δω τα μαλλιά σου…

Είσαι για μένα το φως, αρκεί να διαρκέσει

Είσαι το μέλλον και για σένα θα ζώ

Εσύ είσαι η μοναδική μου αγάπη και η μόνη ομορφιά.

 

(ΧΙ: η συνέχεια των γραμμάτων προς την Lou προσεχώς)

 

Χρίστος Ρουμελιώτης

Christos Roumeliotis

Athenes le 19/1/2008

11:16:36 μμ

Κύκλος ποιημάτων προς την Λού σε ελεύθερη απόδοση

«Poèmes à Lou». Του Guillaume Apollinaire

IV – Σε σκέπτομαι…

Λουλού μου σε σκέπτομαι.

Στη καζέρμα μου η καρδιά σου κατοικεί

Οι αισθήσεις μου σαν άλογα καλπάζουν

Η μορφή σου λουλούδι μοιάζει

 

Ο ουρανός απόψε με σπιρουνιάζει

Η λάμψη των οβίδων με τυφλώνει  

 

Αλλά γω πλάι μου σε βλέπω

Το παθιασμένο στόμα σου κουράγιο μου δίνει

 

Τα εμβατήρια το σκοτάδι χαράζουν

Όπως η φωνή σου…

Όταν ιππεύω νιώθω πλάι μου να τρέχεις

Τα  πυροβόλα των 75 τραντάζονται με χάρη

Όπως το κορμί σου

Και τα μαλλιά σου πυρόξανθα είναι

Όπως η φωτιά που ξερνάν οι οβίδες

 

Σ’ αγαπώ. Τα χέρια σου και οι θύμησές σου

Κάθε στιγμή μου παίζουν ένα χαρούμενο εμβατήριο

 

Ήλιοι γύρω μου εναλλάξ χλιμιντρίζουν

Αστέρια κρατούν τα γκέμια τους …

 

Christos Roumeliotis

Ami… d’ Apollinaire !

Athenes le, 4/1/2008 10:04:09

Πίνακας του Γιάννη Γαϊτη

Με αφορμή το « L’enfer» του Guillaume Apollinaire

 

Κόλαση έρημος απέραντη δίψα

Κόλαση θάλασσα πικροθάλασσα

Και έσκυψε η επιθυμία να πιει

Αλμυρό νερό…

 

Κόλαση ψυχή γαλάζια θάλασσα

Γεμάτη μαύρες μάσκες θανάτου

Ω δόξα ω αγάπη που σας ωθεί

Το πυρωμένο πέρασμα τ’ αγέρα

 

Κόλαση επιθυμία δόξας αβάστακτη

Κόλαση νύχτα γλυκών αναμνήσεων

Περιμένω να ξημερώσει

Ν’ αγγίξω την αθανασία σου…

 

Χρήστος Ρουμελιώτης

30/12/2007 8:58:59 πμ