Ζωή Μελισσίου μέσα από το Ρουμελιώτη Σπύρο

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟ "Η ΖΩΗ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ"...

13. Πλεύρα

Ελιές γέρικες υπομονετικές
Να έρθει ο χειμώνας να τιναχτούνε οι ζουμερές
Εισπνέουν αχόρταγα των σκίνων τις ευωδιές
Παίζουμε με τα μήλα των κυπαρισσιών
Μυρίζουνε τα χνώτα των ζευγολατών
Κουράγιο δίνουνε στα γόνατα των μουλαριών
Που ακούραστα τραβούνε το ηνίο των φτωχών…
Μαύρα γλυκά σύκα δίνουν οι αφύλαχτες συκιές
Στους περαστικούς αλλά και στους «Ατρόμητους» ποδοσφαιριστές
Που τραβάνε τα κλαριά να κόψουνε τα σύκα τα μελάτα τα σιροπιαστά…

14. Το περιβόλι και το περβολάκι

Παρέα κάνουμε και τα δυο στο σπίτι αυτό
Που αγναντεύει χρόνια τον Κορινθιακό
Και ρίζες έχει το περασμένο τον αιώνα τον ιστορικό
Έχουμε φιλέψει πολλούς, γιατρούς εμπόρους και περαστικούς
Συγγενείς φίλους της γιαγιάς και του παππού
Του γαμπρού του χωριού και όλου του του σογιού
Πλούσια τα ελέη μας τα λαχανικά και τα κλέη μας !
Θέλουμε όμως και πολύ, πολύ να ευχαριστήσουμε
Τα νερά του χωριού του κάμπου και των τριών λιμνών
που ποτέ δεν ξεχνούν την δίψα των φυτικών μας ριζών
Είμαστε έτοιμα πάσα στιγμή με χώμα αφράτο σε τίμια γη
Να χαρίσουμε στους μικρούς μας φίλους και πάλι νόστιμη ζωή !

· Καλλιτεχνικά λεμόνια αστεία κίτρα και σοβαρά περγαμόντα !

· Ηλιο/γινομένα μούσμουλα και ροδομάγουλα κορόμηλα !
· Ζωντανά μανταρίνια και μυρωδάτα σαγκουίνια !
· Ντροπαλές τομάτες και μισόπικρα αγγουράκια !
· Ερωτιάρες μελιτζάνες και χνουδωτά κολοκυθάκια !

Ελάτε φίλοι, ελάτε συγγενείς ελάτε χωριανοί ελάτε οι μακρινοί και όλοι κοντινοί να σας γεμίσουμε καλάθια με εσπεριδοειδή και ζαρζαβατικά σπιτικά με όλη μας την καρδιά!

15. Ρουμάνια (ρουμάνι)

«Μια χαμένη πολιτεία, το πέρασμά σου ήταν η πρώτη μου ε…ρω…μαν…τική ιστορία»

Τι είναι ζωή;

Είναι αυτό που ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται καθημερινά; Είναι η επίδραση «φαινομένων» στη σκέψη του και μέσα από αυτά στο τρόπο ζωής του; ή η επίδραση των σκέψεων του ιδίου ως «φαινομένου» στη ζωή των άλλων; Αν δεν υπήρχε αυτός τι θα γινόταν; Κάποιος άλλος καταλαμβάνει τη θέση του; Είναι ακριβώς ο ίδιος; Γιατί διαφέρει; Σε τι; Θα μπορούσε να είχε προβλέψει τα αποτελέσματα των πράξεών του; Και αυτών ακόμα των γενετήσιων; Με την μία ή την άλλη γυναίκα; Και γιατί με αυτή και όχι με μια άλλη; Και αν με μία άλλη γυναίκα; Θα ήταν ο ίδιος; Άλλος; Και οι απόγονοι; Και η δράση τους; Πόσο τελικά τους επηρέασε; Και αν είναι αυτοί που είναι αν δεν ήσαν θα υπήρχαν οπωσδήποτε άλλοι ίδιοι; Τι παράγει τελικά τον άνθρωπο; Ο άνθρωπος ή η κοινωνία που διαμορφώνει αυτός μαζί με άλλους; Θα μπορούσαμε να είμαστε όλοι ίδιοι καλοί ή κακοί; Και αν λείψει κάποιος πόσο επηρεάζει αυτό τους άλλους; Είναι ο άνθρωπος ευχαριστημένος από τη ζωή του; Θα μπορούσε να είναι διαφορετική αν ναι πόσο; Θα ήταν περισσότερο ή λιγότερο ευτυχισμένος; Πιο είναι το ιδανικό περιβάλλον ; Πόσο συμβάλει ο άνθρωπος στη διαμόρφωση του; Αυτό παράγεται ούτως ή άλλως; Θα μπορούσε να είχε υπάρξει καθυστέρηση στην εξέλιξη; Θέτει συχνά ερωτήματα ο άνθρωπος στον εαυτό του; Ποια; Πότε ωριμάζει; κάτω από ποιες συνθήκες; Σε πιο περιβάλλον; Και σε πόσο χρόνο; Και χρόνος σε σχέση με πιο τέρμα αν υποθέσουμε ότι υπάρχει αφετηρία; Θα καταλάβει η ιστορία το έλλειμμα ενός «βιογραφικού» αυτό του Ρουμελιώτη του Σπύρου αν ένας απόγονός του δεν «γράψει» τίποτα; Είναι ανάγκη να γράφουμε; Δεν βλέπουμε; Αυτό δεν φτάνει; Δεν επηρεαζόμεθα; Αυτό δεν φτάνει; Η θέλουμε σώνει και καλά να επηρεάσουμε; Τι ποιον και γιατί; Η θέλουμε να διδάξουμε σώνει και καλά κάποιους; Εγωισμός; Φιλοδοξία προς τι; Ζούμε για μας ή για τους άλλους; Και τι θα είμαστε εμείς χωρίς τους άλλους; Τους κοντινούς τους μακρινούς τους γνωστούς τους άγνωστους, τους έγχρωμους ή τους άχρωμους; Είμαστε πολλοί ή ένας; Θα μείνουμε πολλοί ή ένας; Υπάρχει ανώτερος και κατώτερος; Πνευματικά ευφυής και πνευματικά καθυστερημένος; Υπάρχει συλλογικός νους μνήμη σκέψη ενέργεια αν ναι πως μπορούμε να επικοινωνήσουμε μαζί τους και να λάβουμε απάντηση ότι μας αντιλήφθηκαν και αυτοί; Μπορεί όλοι να κάνουν το ίδιο πράγμα; Α ναι τι νόημα έχει η ζωή; Μήπως λίγο πολύ όλοι κάνουμε τα ίδια πράγματα αλλά τα περιγράφουμε με διαφορετικό τρόπο; Με άλλα λόγια δηλαδή; Ή τα πραγματώνουμε με διαφορά φάσματος;
Τι σημαίνει πρόοδος; Τότε γιατί ψάχνουμε στις ρίζες; Θα απαντούσα: είμαι ερωτευμένος με το παρελθόν, ζω με πάθος το παρόν, αγαπώ το μέλλον. Ναι ερωτεύτηκα κάτι που έζησα ή δεν έζησα. Το αγαπώ. Το χρειάζομαι. Το κρατάω για πάντα. Όμως ζω το τώρα. Όποιο και αν είναι αυτό είναι πολύτιμο. Γιατί είναι αυτό και δεν είναι άλλο. Γιατί ίσως δεν θα μου ταίριαζε κάτι άλλο! Μα ποιος είμαι εγώ; Θα μπορούσα να είμαι άλλος; Όχι, ναι όχι ναι όχι όχι… Χρόνε σε παρακαλώ άφησέ με να πάω στο μέλλον που αγαπώ. Γιατί αγαπώ εμένα και σένα που με ωριμάζεις. Ξέρω κάποτε ή θα φαγωθώ (σαν ώριμο φρούτο και θα το ευχαριστηθεί κάποιος) ή θα ωριμάσω αχρείαστο ή πλεονάζων ή απαρατήρητο ή άπιαστο ή α(ν)είδωτο ή άγνωστο ή άτυχο (άρρωστο) και θα πέσω στη γη και θα χαθώ… Και συ ζωή, ζωή του Σπύρου φαίνεται ότι απαρατήρητη δεν έμεινες. οι ρόδες σου άφησαν ίχνη στη ζωή των άλλων, άλλων που σε γνώρισαν. Πόσο; Το δείχνουν ίσως αυτές οι ροδιές. Ίσως και οι κουβέντες των φίλων σου. Ίσως και η μάνα γη που σε θυμάται με τα λουλούδια της, τους θάμνους, τα δένδρα και τα ανθισμένα κλώνια της ! Ίσως και οι πέτρες (όσες γλιτώνουνε το ανθρώπινο καταστροφικό μίσος ή την καλή/τεχνική αγάπη) που σε άκουγαν να τραγουδάς!

Λογο/διηγήματα

1. Γαστριμαργικές απολαύσεις επιθυμίες
2. Γείτονες
3. Γνώσεις
4. Δένδρα που αγαπώ
5. Τεχνικές δεξιότητες
6. Φυσικές ικανότητες
7. Εκδρομές
8. Ελεύθερος χρόνος
9. Εμπορικές συναλλαγές
10. Ενδυμασία προτιμήσεις
11. Εργαλεία
12. Εργασία
13. Εφημερίδες
14. Ζώα
15. Θρησκευτικές πεποιθήσεις
16. Κατοικία
17. Κουλτούρα
18. Οικονομική κατάσταση
19. Παιδιά
20. Πολιτικές πεποιθήσεις
21. Προσωπικότητα
22. Στιγμές :
23. Συγγενείς

Το τραγούδι του χαμένου αδελφού
(εξαδέλφου του Σ. Ρουμελιώτη)

Πλησιάζω τον αιώνα!
«Μακρύς ο δρόμος» !
Είμαι μόνος, είμαι μαζί σου !
Σε περίμενα και σε αγαπώ !
Όπως και συ. Δεν με ξεχνάς !
Είμαι δω είμαι κει !
Κάτω από το χιτώνα !
Το μίσος, την "πολιτική" !
Το χωρισμό και το ερωτηματικό ?!
Υπάρχει ακόμα; Έσβησε;
Θα σβήσει; Είμαι αγκαλιά του !
Πλησιάζω τον αιώνα !
Σε λίγο θα περάσω το κατώφλι
Μέσα από τους αιώνιους σταυρούς !
Του φωτός και της αγάπης !
Της μνήμης και της λήθης !
Έμαθα ότι ψάχνεις να με βρεις
Δεν ξέρω με βρήκες ? όχι ναι όχι !
Δεν πειράζει. Είναι σαν να τα είπαμε !
Χωρίς βέβαια ερωτηματικά !
Γιατί αυτά δεν χωράνε μεταξύ μας !
Κοίταξε είπα να μην ξανάρθω !
Για να μην σε στενοχωρήσω !
Αλλά να σ’ αυτό τον κόσμο !
Όλο και κάτι συμβαίνει !
Ο πατέρας μας έρχεται και ξανάρχεται !
Στις γραμμές των λέξεων !
Που δεν πρόλαβα ίσως και γώ να γράψω !
Στις γραμμές των ποιημάτων σου !
Που ακούω μελωδικά εδώ πάνω !
Πλησιάζω τον αιώνα !
Για πες μου τι έγινε εκεί κάτω;
Ο πόλεμος τελείωσε;
Άρχισε άλλος ; Αλλού ; Πού ;
Μα γιατί πάλι αυτά τα ερωτηματικά;
Φαίνεται είναι για τους απλούς ανθρώπους !
Αλήθεια ο Σπύρος, ο Κώστας, η Κατίνα !
Είναι όλοι καλά; Ασφαλώς ναι ναι !
Πλησιάζω τον αιώνα!
Όσοι φύγαν δεν ξαναγύρισαν χαθήκαν !
Εγώ υπάρχω; Ναι ναι το νιώθω
ακόμα περπατώ πλησιάζω τον αιώνα
Αντε και λίγο ακόμα να γραπωθώ
Αρκεί να φθάσω να μείνω κει θέλω
Ν’ ‘αγναντεύω αιωνίως εκείνους που ελπίζουν …