Negroponte

 

NEGRO-ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ

Μέτρησα τις καμάρες του. Ησαν πενήντα σε όλο το κτίριο. Μερικές βλέπανε θάλασσα και αφήνανε τη κάμερα να αποθανατίσει ένα καμαρωτό τοπίο. Σκέφτηκα ότι η Άλκηστις θα πέρασε πολλές φορές από την γέφυρα του ΕυρίπουΆλκηστις* τον συνεχάρει για το έργο του, τον χαιρέτησε και διέσχισε τον Πορθμό. Περνώντας το παλιό βενετσιάνικο γεφύρι ένιωσε ένα όμορφο βάρος στην πλάτη της: Ήταν το φρούριο και η ιστορία του. Ισως ακόμη και η θυσία της Άννας. Ο Δρόμος όμως την έβγαλε στο ξενοδοχείο λίγο πριν την Ερέτρια. Από μακριά διέκρινε το «φρουρό» του στην είσοδο. Ο τελευταίος έτρεξε να πάρει τις αποσκευές της. Δεν είχε τίποτα. μόνο αυτό το γλυκό βάρος που κάθε φορά ένιωθε όταν ανέβαινε τα σκαλοπάτια του Negroponte. Η πόρτα άνοιξε από σεβασμό και άφησε να περάσει πρώτα το πνεύμα, μετά το βλέμμα και τέλος το σώμα. Αμέσως και τα τρία γινήκαν ένα και άρχισαν και πάλι να θαυμάζουν το τοπίο ! Λιτές γραμμές, θόλοι, απαλά χρώματα, φως άπλετο, πρωινού ηλίου φως θρονιασμένο βασιλικά στις πολυθρόνες, κυριαρχούσαν. Οι δια-δρομ-ές ευθείες, καραβίσιες (χαμηλοτάβανες) διακοπτόμενες από φιλιστρίνια και αίθρια οδηγούσαν σε άνετα δωμάτια με βαθιές κουκέτες. Από τις μπαλκονόπορτες ένα γαλάζιο φως δημιούργημα άριστης συνεργασίας Εγρίπου και Ουρανού ήταν έτοιμο να ορμίσει μέσα στα δωμάτια. Ο σκηνοθέτης ενθουσιάστηκε από την φυσική προσφορά και την αφαίρεση. Ζήτησε από τον λήπτη να του βάλει τα μπαλκόνια, τα γεράνια και τις μπουκαμβίλιες στη σειρά ! Ζητάει από την αρχιτέκτονα «η σκηνή να γίνει όνειρο». Ο διά-δρομος εστί φυγή. Η φυγή εστί δι-έξοδος. Υπάρχει εδώ. Είναι ο ΄Εγριπος μια πάνω μια κάτω. Κάντο και Συ. Ηρθε μεσημέρι, ήρθε απόγευμα, ήρθε ηλιοβασίλεμα, ήρθε βράδυ. Και πάλι και πάλι. Και πάλι σιωπή. Η σιωπή και η ποίηση του χώρου ντύνουν τους επισκέπτες με γεύση και μουσική. Στο κατάστρωμα του καραβιού επικρατεί ευφορία. Ρέει ο οίνος. Ρέει και ο Ευβοϊκός. Τα μπαλκόνια συνομιλούν μεταξύ τους. Τα νερά της πισίνας δεν ζηλεύουν κανένα καθρέπτη γιατί προσφέρουν καλλίτερες υπηρεσίες στις γοργόνες. Η Άλκηστις* νιώθει απόλυτα ικανοποιημένη. Παίρνει το δρόμο της επιστροφής αφήνοντας πίσω της αυτή τη φορά το βλέμμα και το πνεύμα να περιφέρονται ανέμελα ανάμεσα στους ρόμβους και τα αίθρια του νέου παλατιού του Προβιντέντε - του Hotel Negroponte Resort Eretria - που κείτεται τόσο δωρικά και τόσο ταπεινά στα πόδια του Ευβοϊκού αλλά και του «μικρού Ερετριακού» Ολύμπου!

Χρήστος Ρουμελιώτης
http://dokimos.over-blog.com
http://roumeliotis.blogspot.com
Ερέτρια, Δευτέρα, 4 Ιουνίου 2007
Ξενοδοχείο Negroponte Resort
http://www.negroponteresort.gr

* H ανωτέρω ιστοριούλα είναι αφιερωμένη στην αρχιτέκτονα των κτηριακών εγκαταστάσεων του ξενοδοχείου Κα Άλκηστις Δικαιάκου - Ζήρου. κεντυπωσιάστηκε τόσο πολύ από τα λίθινα τόξα της. Μια φορά μάλιστα κοντοστάθηκε και τα αποτύπωσε προσεχτικά στο σημειωματάριο της. Ποιος ξέρει σε τι θα της χρησίμευαν ! Φωτογραφική μηχανή δεν υπήρχε. Παράθυρα, είσοδος έξοδος του φρουρίου ήσαν και αυτά τοξωτά. Αρχιτεκτονικά και μηχανικά όλα σωστά. Ο άγνωστος σ’ αυτήν αρχιτέκτονας θέλησε να παραδώσει στην ιστορία ένα πέρασμα – μάθημα από το παρόν στο μέλλον. Η